Gaetano donizetti'nin l'elisir d'amore (Aşk İksiri operasının en sevilen tenor aryası) operasında nemorino tarafından 2. perde 2. sahnede söylenen muhteşem bir aryadır. Her gün mutlaka dinlediğim bu aryayı değişik tenorlardan dinledim ama Pavarotti'nin yorumunun onun performansının üstüne yok diyebilirm.
nemorino fakir fukara bir oğlandır, ama zengin ve kendisiyle ilgilenmeyen bir kıza sevdalanmıştır. çaresizlik içinde bir "aşk iksiri" alır, ama aldığı şey ucuz kırmızı şaraptan başka bir şey çıkmaz. nemorino acınası bir şekilde yine de bunun işe yarayacağına inanmaktadır. işte birden zengin kızın ağladığını gördüğünde onun kendine aşık olduğuna, bu yüzden ağladığına inanır. çok güzeldir, çok:
una furtiva lagrima
negli occhi suoi spunto:
quelle festosee giovani
invidiar sembro.
che piu cercando io vo?
m'ama, lo vedo.
un solo instante i palpiti
del suo bel cor sentir!
i miei sospir, confondere
per poco a' suoi sospir!
cielo, si puo morir!
di piu non chiedo.
hemen hemen şöyle bir şey demeye getiriyor nemorino: kaçak bir gözyaşı onun gözlerinden çıktı, sanki şu neşeli gençleri kıskanır gibi. daha fazla ne isteyebilirim ki? beni seviyor, görüyorum bunu. kalbimin bu kadar yakınındaki kalbinin çarpıntılarını bir an bile olsa duymak! kendi nefes alışımı nerdeyse onun nefesiyle karıştırmak! tanrım, işte şimdi ölünür! daha fazlasını isteyemem.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder