Yüreğimde Varolan İzlerin

her gidişinde ayrı bir çentik attım kalbime
kanayan yaralarımın kurumasına fırsat vermeden gittin hep
hep kanayan yaramın yanına attım bir çentikkan durmaz oldu
alışkanlık oldu kalbime yara açmak artık
her gidişin ayrı bir yara açtı kalbime
inan onarmaya çalışmıyorum bile
her kanayan yara da yüzün
her attığım çentikte gülüşün
her çektiğim acıda gözlerin
her çığlığımda kahkahan
kalbime suratını kazıdım inan..
gözlerin parlıyor sızan kanlardan
gülüşün daha bir şen kalbimin atışından nefret etmiyorum senden güzel insan
bıraktığın her gece yeniden başlasamda hayatıma
yaptığım kaleleri teker teker yıksanda
atamıyorum seni ruhumun derinliğinden
gömmeye çalışsam seni ruhuma
senin güzelliğini kapatacak kadar siyah bulamam bir yerden
her gidişinde bir çentik daha attım delik deşik olmuş kalbime..
her acı çekişimde döndüm içime baktım kalbime
orada sen bana gülümserken
nasıl olurda yaşamaya devam etmezdim ben
gözlerinde hayallerimi görmesem
yüzünde umudumu bulmasam çoktan karanlığın içinde boğulmuştum ben..