Bir sanayi şirketinin genel müdürü klasik müzik düşkünüymüş. Günlerden bir gün, şehre ünlü bir orkestra gelmiş. Vereceği konserin en önemli parçası da Schubert'ın ünlü 'Bitmeyen Senfonisiymiş'. Genel müdüre, konser için bir davetiye gelmiş. İşi nedeniyle gidemiyeceğinden de bunu şirketin 'verimlilik' uzmanına vermiş. 'Git ve bana izlenimlerini aktar' demiş. Ertesi gün uzmandan bir değerlendirme raporu gelmiş. Sayın Genel Müdürüm diye başlıyormuş. 'Dört Obuacı konserin önemli bir süresinde boş oturdular. Bunların sayısını azaltırsak konsere daha çok katkıda bulunurlar. Orkestrada on iki kemancı var. Bunların hepsi aynı anda hareket ediyorlar, aynı notaları seslendiriyorlar. Bence yanlış. Personel tasarrufu yapılmalıdır. Onaltılık notalara ağırlık verilmiş. Büyük ziyan. Seyirciler sekizlik ve onaltılık notalar arasındaki farkı anlamaz. Bu nedenle onaltılık notalarla eser çalarak yüksek ücret alan elemanlar yerine sekizlik notaları çaldırıp, düşük ücretle çalışan stajyerler kullanılmalıdır. Yaylı sazlarla işlenen pasajlar, nefesli sazlarla aynen tekrarlanıyor. Bu durum gereksiz tekrar yaratıyor. Bu durum önlendiğinde iki saatlik konser yarı yarıya iner. Eğer Schubert bu önlemleri alsaydı 'bitmemiş senfoni' biterdi. Arzederim efendim.'
0 yorum:
Yorum Gönder